HYMENAEUS

I.

HYMENAEUS

Deus nuptiarum praeses, qui et Hymen dicitur, et coniunctis dictionibus Hymen Hymenaeus.

Hic liberi patris, et Veneris, aut ut alii malunt, Uraniae sil. fuisse putatur, et primus certas nuptias instituisse. Nomen autem accepisse creditur ἀπὸ τοῦ Υ῾μένος, h. e. a. membrana, quae claustrum virginitatis esse, et primo coitu rumpi putabatur. Quamquam anatomicae rei periti negant, in virginum dissectionibus, pelliculam eiusmodi ullam inveniri. Alii virum Atticum fuisse volunt, qui raptas a latronibus virgines parentibus intactas restituit: Ideoque nuptiis eius nomen invocari, tamquam defensoris Virginitatis, vocemque hanc nuptialem factam apud Graecos, quemadmodum Romani in nuptiis virginalibus Thalassii nomen invocant. Alii dicunt eum fuisse iuvenem, qui die nuptiarum ruinâ oppressus interiit, unde postea institutum est, ut expiationis gratiâ nominaretur in nuptiis. Non raro quoque poetae Hymenaeos ponunt pro nuptiis. Virg. Georg. l. 3. v. 60. Aen. l. 1. v. 655.

Pergama cum peteret inconcessosque Hymenaeos.

Obiter emendabis Claud. de Reptu Proserp. Carm. 35. v. 230.

—— Nimbis Hymenaeus hiulcis

Intonat. ——

Mirum enim est Hymenaeum intonare, et Iovis τοῦ Βροτῶντος officio fungi, quare Hymenaeon legendum putat Nicol. Heins. ut ad Iovem referatur. Apul. Met. l. 4. Tota domus lauris obsita, taedis lucida obstrepebat Hymenaeum. Hesych. Υ῾μέναιος, γάμος, ἢ ὠδὴ ἐπιγάμιος. Nihil frequentius poetis hac locutione: Stat. Genethliaco Lucani, l. 2. Sylv. 7. v. 87.

Et vestros Hymenaeon ante postes,

Festis cantibus ipse personabo.

Ovid. Met. l. 12. v. 215.

Ecce canunt Hymenaeon, et ignibus atria fumant.

Seneca in Troad. Act. 2. v. 202.

Tritonum ab alto cecinit Hymenaeum chorus.

Idem in Phoeniss. Act. 1. v. 262. et in Troad. Act. 4. v. 1. musaeus,

Ο᾿υχ Υ῾μέναιον ἄειδε πατὴρ, etc.

Nic. Lloyd. Canebatur ante domum nuptialem. Stat. l. 2. Sylv. v. 87. cit.

Et vestros Hymenaeon ante postes

Festis cantibus ipsa personabo.

Quam pompam dicit Claud. in Nuptiis Honorii, Carm. 10. v. 286.

Ante fores iam pompa sonat, pilentaque sacram

Praeradiant ductura nurum ——

Eundem ritum tangens Plaut. Casinâ, ait, Act. 4. Sc. 3. Initio.

Age, tibicen, dum illam educunt huc novam nuptmforas,

Suavi cantu concelebra omnem hanc plateam hymenaeio.

Ordiebatur autem pronuba, vocem postea cuique pro arbitrio addente. Et opus omnino hoc sono ad nuptias esse credebant, uti observat, ad eund. Stat. Barth. l. 3. Sylv. 1. v. 75. qui plura de hac persuasione Vett. alibi ex Nonno, aliisque. Fiebat vero haec acclamatio carmine intercalari, et saepenumero eo solo constabat nomine: tametsi alia quoque interponebantur, cuiusmodi illae: Duos habes apud Catull. Carm. in Nuptias Iuliae et Manlii 57. v. 132. et 183.

Concubine nuceis da. ——

Idem Carm. de Nuptiis Pelei et Thesidos 60. v. 327. 333, et 385. Currite ducentes subtemina, currite fusi. Et quidem duo illius genera, alterum purius, alterum cum Fescennina licentia: alterum senariis dactylicis statariis; alterum pentastrophis choriambicis: tantâ suavitate et puritate, ut quantum alliciat ad legendum, tantum deterreat ab imitando. Totidem apud Claud. aeque diverso genere carminum. Auf. pulcherrimum atque operosissimum exhibet, ex portiunculis Virgilianis etc. Iul. Caes. Scalig. poet. l. 1. c. 50. Ei medio aevo affine Charivarium, quod vide.

II.

HYMENAEUS

Patr. hierosolymit. post Mezabenem, A. C. 266. Interfuit Conc. Antiocheno, contra Paulum Samosatenum celebrato, A. C. 68. Zambdas ei successit, A. C. 296. Baron. in Ann.

III.

HYMENAEUS

nomen viri, Resurrectionem iam contigisse dicentis, qui a Christiana fide excidit. 1. Tim. c. 1. v. 20. et 2. Tim. c. 2. v. 17.